Stowarzyszenie Dziennikarzy Rzeczypospolitej Polskiej

Politycy i publicyści prześcigają się w wytykaniu Andrzejowi Dudzie, że nie ułaskawił swoich kryształowych kolegów od razu, tylko wszczął długotrwałą procedurę ułaskawieniową, usiłując wrobić ministra Bodnara w rolę litościwego klawisza. Donald Tusk opowiada, że mu niekomfortowo z Kamińskim i Wąsikiem w kiciu. Nie rozumiem – dlaczego z jednej strony uznaje się, że obaj są przestępcami, prawomocnie skazanymi na więzienie, a z drugiej namawia się do ich wypuszczenia? Albo, albo, mili państwo, albo rybka, albo akwarium… Takiej schizofrenii politycznej nie usprawiedliwia, moim zdaniem, nawet głębokie przekonanie, że po wszczęciu śledztwa w sprawie Pegazusa, jeszcze ciepłe po ewentualnym zwolnieniu przestępców z odsiadki cele zostaną zasiedlone z powrotem, i to na dłużej. No, ale wtedy ułaskawiający długopis pana prezydenta zapewne będzie w robocie natychmiast.

Zakończyliśmy edycję „Yoricka” nr 104 (grudzień 2023), magazynu internetowego Klubu Krytyki Teatralnej SDRP/ polskiej sekcji AICT mocnym akcentem; czcimy setne urodziny Józefa Hena, ogłaszając, że rok 2023 – choć nieoficjalnie – był ROKIEM HENA.
W numerze piszą m.in.: Marzena Dobosz, Michał Centkowski, Paweł Kluszczyński, Łukasz Maciejewski, Tomasz Miłkowski, Maciej Pinkwart, Jan Bończa Szabłowski, Szymon Spichalski. Publikujemy wyróżnione recenzje Aleksandry Wach w X edycji konkursu im. Andrzeja Żurowskiego.

Można się było tego spodziewać, a przenikliwi znawcy prawa przestrzegali przed taką sytuacją, kiedy dojdzie do wewnętrznego konfliktu „konkurencyjnych” rozwiązań prawnych. Konkurencyjnych tylko pozornie, bo jedno z tych rozwiązań, przeforsowane za czasów sprawowania władzy przez PIS, jedynie wygląda podobnie do prawnie poprawnego, na co wskazywały już międzynarodowe trybunały – mowa o tzw. Izbie Kontroli Nadzwyczajnej, nieuznawanej za sąd ze względu na tryb jej wyłaniania. A jednak mimo tych orzeczeń, jak również orzeczeń dotyczących bezprawnego nieuznawania przez Trybunał Konstytucyjny prawa europejskiego, następowało i nadal praktykowane jest podejmowanie decyzji przez niewłaściwe organy. Grozi to chaosem prawnym, a nawet paraliżem decyzyjnym.
(Tomasz Miłkowski)

Opinię zajmują kolejne akty emocjonującej walki o naprawę mediów publicznych, ale w tle też nieźle buzuje. Oto dyrektor Instytutu Książki poinformował redakcję miesięcznika „Dialog” (to pismo patronackie Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego), że do końca marca wstrzymuje wydawanie czasopisma. Przypomnijmy, że spór wybuchł z chwilą nominacji Antoniego Wincha – wbrew opinii zespołu – na redaktora naczelnego miesięcznika poświęconego dramaturgii współczesnej. Na znak protestu zespół powołał do istnienia alternatywny „Dialog Puzyny”. W końcu Winch sam zrezygnował z kierowania pismem i kiedy miesięcznik mógł już wrócić do normalności, dyrekcja Instytutu postanowiła postawić na swoim, rozpisując konkurs na redaktora naczelnego. Taki dialog, jakie czasy.
(Tomasz Miłkowski)

To dopiero pierwszy krok. Pierwszy, ale być może najważniejszy. Minister Sienkiewicz, pomijając niekonstytucyjną ustawę o mediach narodowych, skorzystał ze swoich prerogatyw właścicielskich na podstawie prawa handlowego i odwołał dotychczasowe władze mediów publicznych, powołując nowe rady nadzorcze, a te niezwłocznie powołały nowe władze tych mediów. W ten sposób dokonało się odcięcie mediów publicznych (ostatnio tylko z nawy) spod kurateli partyjnej PIS. Marudzenie niektórych polityków, m.in. byłego premiera Millera, że trzeba było iść inną drogą i najpierw zrobić porządki w radzie mediów narodowych, a potem za ich pośrednictwem dokonać wspomnianych zmian to zdumiewająca podpowiedź, aby zatrute drzewo (niekonstytucyjny organ) uznać za źródło prawa.
(Tomasz Miłkowski)