Jerzy Kraszewski

Jego droga do dziennikarstwa  wiodła z mazowieckiej wsi  Przeradz do Liceum Ogólnokształcącego imienia Władysława Orkana w Bieżuniu, gdzie zaliczył pierwsze wprawki żurnalisty. Po maturze zdanej w tym Liceum w 1951 roku, został  przewodniczącym Zarządu Powiatowego ZMP w Sierpcu i jednocześnie pisał korespondencje do prasy młodzieżowej.

Jego umiejętności zostały dostrzeżone i w końcu 1952 rozpoczął stałą pracę w redakcji Sztandaru Młodych w Warszawie, który to młodzieżowy dziennik był kuźnią wielu mistrzów dziennikarstwa.

Od maja 1955 ponownie podjął działalność  w ruchu młodzieżowym, pracując w opolskich strukturach  ZMP i ZMS oraz współpracując z Opolską Rozgłośnią Polskiego Radia i ze Sztandarem Młodych. W początku 1959 powrócił do Warszawy i dziennikarstwa, podbudowując jego praktykowanie studiami, najpierw  w Wyższej Szkole Nauk Społecznych, gdzie uzyskał dyplom ukończenia  studiów I st., potem na  Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego, zdobywając stopień magistra nauk politycznych. W tym czasie był  kierownikiem działu i członkiem Kolegium Redakcyjnego tygodnika „Walka Młodych”.

W latach  1965-1990 pracował na eksponowanych stanowiskach w Trybunie Ludu jako jej  publicysta 1965-1967, dwukrotnie korespondent zagraniczny (1967-1973 i 1983-1990) oraz przez 10 lat zastępca redaktora naczelnego dziennika.

Po powrocie do kraju w lipcu 1990 roku, już po likwidacji gazety w styczniu tegoż roku, przeszedł na emeryturę. Ale nie złożył broni. W latach 90-tych był współtwórcą Stowarzyszenia Pokolenia, członkiem jego władz krajowych, a przede wszystkim wieloletnim przewodniczącym warszawskiej organizacji Stowarzyszenia oraz naczelnym redaktorem kwartalnika Pokolenia. Napisał kilka książek, w tym jako współautor wznawianej kilkakrotnie pt. Moskiewskie ABC.

Był  odznaczony m. in. Krzyżem Komandorskim OOP i innymi wysokimi odznaczeniami państwowymi oraz uhonorowany nagrodami klubów dziennikarskich.  Dwukrotnie nagrodził go  Klub Publicystów Międzynarodowych SDP (1970, 1972). Do SDP należał w latach 1959-1982.

Wierny do końca lewicowym przekonaniom, działał ponad podziałami, wyróżniając się skromnością i życzliwością. Gotowy pomagać, kiedy to było potrzebne – napisała w jednym z nekrologów znana z odmiennych przekonań sławna polska aktorka.