Bogdan Michalski

8 lutego 2019 roku (też piątek) Bogdan Michalski skończył 88 lat. Urodził się w Łaniętach w powiecie kutnowskim. Syn nauczycielki języka polskiego i urzędnika samorządowego. Ojciec za działalność antyhitlerowską został zamordowany w obozie Mauthausen. Bogdan wówczas miał 10 lat.

A dziewięć lat później rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego , nie przypuszczając, że za następnych lat dwadzieścia zostanie na długie lata pracownikiem naukowym tej uczelni. W 1953 roku uzyskuje licencjat z prawa, a w latach 1956 – 1959 odbywa studia magisterskie zakończone dyplomem. Pracę zawodową (z nakazu pracy, tak wtedy było) rozpoczął w olsztyńskiej prokuraturze. Stopień doktora nauk prawnych uzyskał w roku 1963 na Wydziale Prawa Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. Tytuł doktora habilitowanego nauk prawnych, z zakresu prawa autorskiego i prasowego dziesięć lat później na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego.  Praca habilitacyjna „Przedruk prasowy w świetle prawa” wydana została drukiem, jako pierwsza rozprawa z zakresu prawa autorskiego i prasowego we współczesnej Polsce, nagrodzona w konkursie Stowarzyszenia Autorów ZaiKS.

W październiku 1970 roku rozpoczyna się 35-letni okres pracy Bogdana Michalskiego, adiunkta, docenta, profesora nadzwyczajnego i profesora zwyczajnego w Studium Dziennikarskim Wydziału Nauk Społecznych UW (potem Instytut Dziennikarstwa Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych). Pełnił różne funkcje. Wicedyrektora, dyrektora Instytutu Dziennikarstwa, kierownika Dziennego Studium Dziennikarstwa i Nauk Politycznych , dziekana wydziału i kierownika Zaocznego Studium Nauk Politycznych dla Dziennikarzy ( II stopnia).

Praca dydaktyczna Profesora na uniwersytecie to prowadzenie wykładów z zakresu prawa prasowego, prawa wydawniczego, prawa autorskiego i etyki oraz warsztatu dziennikarza i edytora, seminariów magisterskich, dyplomowych i specjalistycznych. Profesor wypromował kilkuset magistrów i 10 doktorów.
Prof. dr hab. Bogdan Michalski, nauczyciel akademicki, poświęcał wiele uwagi i czasu pracom legislacyjnym, kodyfikacyjnym, opracowywaniu projektów aktów normatywnych. Był członkiem Komisji Kodyfikacyjnej prawa prasowego przy ministrze sprawiedliwości, komisji sejmowej oraz członkiem komisji kodyfikacyjnej prawa autorskiego. W latach 80. był członkiem Komisji ds. opracowania przepisów o zawodzie dziennikarza oraz członkiem Rady Prasowej przy Prezesie Rady Ministrów. Brał udział w pracach szkoleniowych Stowarzyszenia Prawa Prasowego (którego był jednym z założycieli) oraz w pracach kodyfikacyjnych Ministerstwa Kultury i Sztuki. Był członkiem Komisji Senatu RP ds. Wydawniczych.

Opracował wiele projektów aktów normatywnych. Do ważniejszych zaliczyć należy: projekt prawa prasowego (1982), Układ Zbiorowy Pracy Dziennikarzy (1980), projekt ustawy o cenzurze (1980), uchwały Rady Ministrów w sprawie warunków pracy i wynagrodzenia dziennikarzy wraz z uzasadnieniem (1982), Prawa wydawniczego (1988/89), fragmentów ustawy o szkolnictwie wyższym (1990), ustawy Prawo autorskie (1992), nowelizacji prawa prasowego (1992) oraz autorski projekt nowego prawa prasowego (1997).

Przez wiele lat był biegłym sądowym w sprawach związanych z prawem prasowym. Wykonywał ekspertyzy i opracowania naukowe o charakterze praktycznym, dla organów wymiaru sprawiedliwości oraz innych instytucji, jak SA ZAIKS i Ośrodek Badań Prasoznawczych w Krakowie oraz dla Sejmowej Komisji Kultury i Środków Przekazu.

Profesor Bogdan Michalski był cenionym fachowcem w krajowych i zagranicznych instytucjach naukowych, stałym współpracownikiem Ośrodka Badań Prasoznawczych w Krakowie , Instytutu Ochrony Własności Intelektualnej UJ, Stowarzyszenia Autorów ZAiKS, którego był członkiem , konsultantem naukowym, ekspertem , a także przez czas jakiś radcą prawnym. Współpracował z Międzynarodową Organizacją Dziennikarzy i Międzynarodowym Stowarzyszeniem Prasoznawców (AIERI).

Przypominam bogaty dorobek Profesora, by uświadomić, jak wiele dobrego zrobił dla naszego środowiska, jak dużo Mu zawdzięczamy. Mogliśmy liczyć na Jego pomoc, gdy nękały nas dylematy prawne, kiedy zasiadaliśmy do dyskusji nad zmianami w prawie prasowym, czy stowarzyszeniowym statutem – Profesor zawsze był na podorędziu.

Żegnamy Profesora, pamiętając jak bogaty dorobek naukowy, po pięćdziesięciu latach pracy, pozostawił. Żegnamy Nauczyciela, Mentora, Przyjaciela, bo dla wielu byłych studentów był po prostu Przyjacielem.

Małżonce Profesora, Pani Prof. dr hab. Barbarze Kunickiej – Michalskiej w imieniu Stowarzyszenia Dziennikarzy Rzeczypospolitej Polskiej składam wyrazy współczucia.

Andrzej Maślankiewicz