Dobre teksty polecamy. Książki, komentarze, opinie

Wprawdzie marszałek samorządu małopolskiego nigdy nie odstąpił od wszczęcia postępowania przeciwko dyrektorowi Teatru Słowackiego, to nic się szczególnego nie wydarzało. Ot, kolejny dzień bezprawnej procedury, która może trwać wedle przepisów prawa 30 dni, a w szczególnych wypadkach 60. Tymczasem minęło ponad 500 dni od decyzji marszałka, opartej o zarzuty niepotwierdzone przez Izbę Obrachunkową. Bo nie chodziło o nieprawidłowości finansowe, ale o „nieprawomyślne” Dziady i o niechęć do nieusłuchanego dyrektora. Teraz marszałek zamierza rozpisać konkursu na stanowisko dyrektora Słowaka, mimo że kontrakt Krzysztofa Głuchowskiego kończy się za rok. Jak nie kijem go, to pałką. To kolejny przejaw obsesji, która rządzi decyzjami marszałka.
(Tomasz Miłkowski)

Ledwo można odetchnąć pod lawiną komentarzy po marszu 4 czerwca. Łacno pod nią zgubić sens i radość tego fenomenu, nie będę więc dokładał jeszcze jednej cegiełki do nadmiaru słodyczy. Zwłaszcza że chcę zwrócić uwagę na skromny i po raz pierwszy przeprowadzony konkurs dla młodych dziennikarzy Warszawy i Mazowsza o Nagrodę im. Andrzeja Ibisa Wróblewskiego.
Osoba patrona, dziennikarza ceniącego piękno i wagę słowa to znak zaproszenia do uprawiania dziennikarstwa odpowiedzialnego i w dobrym guście. Zarząd Oddziału Warszawskiego SDRP, inicjator konkursu, i kapituła nagrody spotkają się z laureatami już w najbliższą środę. Kto wie, może to będzie początek wspólnej drogi pod wezwaniem Ibisa.
(Tomasz Miłkowski)

Tego jeszcze nie było, ale widocznie musiało się wreszcie zdarzyć. Do ” obyczajów” urzędników państwowych należy już nieobecność na posiedzeniach Senatu, ignorowanie zaproszeń ze strony Marszałka. Ale teraz przyszedł czas na Sejm. W miniona środę na posiedzeniu połączonych komisji obrony narodowej i spraw służb specjalnych miał złożyć wyjaśnienia minister obrony w sprawie bezpieczeństwa kraju wobec przypadku z „wiadomą” rakietą, która przez kilka miesięcy leżała sobie pod Bydgoszczą aż wreszcie pewna pani na przejażdżce konnej jej nie znalazła. Ale minister na tajne zresztą, żeby nie było przecieków, posiedzenie rzeczonych komisji nie przybył pod pretekstem, że nie będzie uczestniczył w happeningu. Psucie państwa trwa.

(Tomasz Miłkowski)

9 maja odbyło się najkrótsze posiedzenie Trybunału Konstytucyjnego w historii. Trwało zaledwie 37 sekund. Prezes Julia Przyłębska stwierdziła, że brakuje kworum do „pełnego składu”, który obecnie wynosi jedenaście osób – przybyło bowiem dziesięcioro sędziów, mimo że w pracy na miejscu znajdowało się piętnaścioro. Można powiedzieć, ze w zasadzie chodzi nie tyle o posiedzenie ile nie-posiedzenie, do którego w wyniku zbyt nikłej frekwencji nie doszło. Tymczasem rozgorzał spór o „pełny skład”, który obecnie partia rządząca proponuje określić jako posiedzenie z udziałem dziewięciorga sędziów, czyli tylu, ilu wymagano w obowiązującej wcześniej ustawie, przed zmianami po wyborach w roku 2015. Czyli: tam i z powrotem.
(Tomasz Miłkowski)

Prekampania wyborcza nabiera rozpędu. Za dowód niech służy zawiadomienie, które właśnie złożył w prokuraturze przewodniczący podkomisji smoleńskiej, w sprawie podejrzenia o zamach na prezydenta Rzeczypospolitej i zamordowanie 95 osób. Rzecz można by potraktować jako niezbyt stosowny żart z podrzędnej rubryki satyrycznej, gdyby nie była śmiertelnie poważnym komunikatem, potwierdzonym na mityngach partii rządzącej. Ponieważ podkomisji nie udało się niczego ustalić, ożywienie sprawy, która gasła siłą własnego wypalenia, wymagało nowego impulsu. Przewodniczący taki impuls znalazł, zawiadamiając prokuraturę. Należy się spodziewać, że prokuratura podejmie niebawem stosowne kroki i gra rozpocznie się od początku. Nie chodzi przecież o to, aby złapać króliczka, ale gonić go.
(Tomasz Miłkowski)