Dobre teksty polecamy. Książki, komentarze, opinie

On chce to skończyć, powiedział prezydent Donald Trump po telefonicznej rozmowie z Putinem. Świat jakby zbaraniał. Cała dotychczasowa polityka wschodnia USA stanęła pod znakiem zapytania. To, co jeszcze parę dni temu wydawało się tylko grą wyborczą albo obietnicami kogoś, kto stara się o najwyższy urząd za oceanem, stało się nagle realnością. Przed rosyjskim agresorem pojawiała się szansa nie tylko wyjścia z twarzą, ale i z tarczą. Nie ma co zazdrościć politykom europejskim, którzy obracają zapowiedzi amerykańskie na wszystkie strony w poszukiwaniu kompromisu. Czują, że to gorący kartofel. Wprawdzie od jednego telefonu świat się nie zmienia, to nie czarodziejska różdżka. Ale kto wie?
(Tomasz Miłkowski)

„Stoimy w ciemności, otoczeni światłem’. To jedno z ostatnich zdań „Podróży z Herodotem” Ryszarda Kapuścińskiego. Niczym błyskotliwy flesz reportera, fantazja pisarza, metafora filozofa. Co kto woli.
O twórczości Ryszarda Kapuścińskiego i innych wielkich reporterów (Oriany Fallaci i Tiziano Terzani) mówił wczoraj podczas spotkania w Domu Literatury Stanisław Zawiśliński, też reporter, dokumentalista, wydawca, pisarz. Przesłanie Kapuścińskiego zawiera dokumentalny film Zawiślińskiego o Kapuścińskim. Rzecz w tym, aby z pasją wytrwać w uprawianiu misji dziennikarza, odsłanianiu zła i nieprawości władzy, wyłuskiwaniu prawdy. W tym sensie dziennikarz jest strażnikiem pamięci, bez której jednostka staje się ślepa, a życie zbiorowości – koszmarem. A to wciąż zadanie warte gry.
(Tomasz Miłkowski)

Jeśli chce się kogoś dotkliwie obrazić, dość powiedzieć, że jego czyny są „polityczne”. Tak jakby działania zgodne ze sztuką osiągania celów było samo w sobie naganne. Teraz jednak na czoło słów szpetnych może gwałtownie awansować „biznes”, zwłaszcza po zmianie warty za oceanem. Teraz, jeśli ktoś się kieruje biznesem, czyli działa zgodnie ze swoim (lub jakiejś zbiorowości) interesem, zasługuje na potępienie. Jeśli ani polityka, ani biznes nie nadają się na narzędzia planowania ludzkich czynów, to co pozostaje? Przypadek, los szczęścia, nie wiadomo co? Słowa nas sądzą, pisał kiedyś Norwid, ale to my nadajemy im znaczenia.
Tomasz Miłkowski

Zaniepokojenie polityzacją państwowych mediów oraz brak ich przejrzystości. To jedne z przyczyn, w związku z którymi Parlament Europejski i Rada UE opublikowały europejski akt o wolności mediów (EMFA), który wszedł w życie 7 maja 2024. W Polsce organem odpowiedzialnym za wdrażanie zmian dotyczących nowych regulacji wynikających z EMFA jest Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego. W piśmie z dnia 17 czerwca 2024 roku Podsekretarz Stanu Andrzej Wyrobiec pisze, że ministerstwo chce wprowadzić odpowiedni model urzeczywistniania zmian, a nie tylko realizację wytycznych od Unii Europejskiej. Pluralizm i przejrzystość mediów to główne cele EMFA oraz zobowiązania, które trzeba wprowadzić do polskiego stanu prawnego. Dodaje w oświadczeniu Podsekretarz Stanu.

Po mrocznej niczym proroctwa Pytii delfickiej uchwale Państwowej Komisji Wyborczej zawisło pytanie, czy Minister Finansów wypłaci, czy nie wypłaci PIS-owi dotacji. Komisja wątłą większością głosów zaakceptowała postanowienie Izby Kontroli Nadzwyczajnej Sądu Najwyższego, która uznała, że PIS-owi pieniądze się należą. W tej samej jednak uchwale Komisja stwierdziła, że nie wie, czy Izba miała prawo w ogóle coś postanowić. To w istocie kompromitujące, bo prawo nie pozostawia miejsca na wątpliwości: skoro Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (a unijny oznacza, że również polski) orzekł, że Izba nie jest sądem, tym samym nie może w żadnej sprawie wyrokować. Członkowie Komisji Wyborczej złapali się we własne sidła.
(Tomasz Miłkowski)