Aktualności – wybrane, przydatne, interesujące

Tego jeszcze nie było, ale widocznie musiało się wreszcie zdarzyć. Do ” obyczajów” urzędników państwowych należy już nieobecność na posiedzeniach Senatu, ignorowanie zaproszeń ze strony Marszałka. Ale teraz przyszedł czas na Sejm. W miniona środę na posiedzeniu połączonych komisji obrony narodowej i spraw służb specjalnych miał złożyć wyjaśnienia minister obrony w sprawie bezpieczeństwa kraju wobec przypadku z „wiadomą” rakietą, która przez kilka miesięcy leżała sobie pod Bydgoszczą aż wreszcie pewna pani na przejażdżce konnej jej nie znalazła. Ale minister na tajne zresztą, żeby nie było przecieków, posiedzenie rzeczonych komisji nie przybył pod pretekstem, że nie będzie uczestniczył w happeningu. Psucie państwa trwa.

(Tomasz Miłkowski)

Słowa: dialog, porozumienie, consensus obracają w ustach politycy wszystkich opcji aż do momentu, kiedy rzeczywiście przydałby się dialog. Najnowszy tego przykład daje konflikt wokół sukcesji na fotelu redaktora naczelnego „Dialogu”, zasłużonego miesięcznika, który dostał w prezencie od wydawcy redaktora-spadochroniarza. Zespół zaprotestował, wezwał do dialogu i poszanowania tradycji, ale zamiast rozmowy dowiedział się od kierownictwa Instytutu Literatury, który jest wydawcą „Dialogu” na zlecenie ministra kultury, że nie ma czegoś takiego jak „zespół redakcyjny”. Reprezentujące (nieistniejący) zespół redaktorki otrzymały zakaz publikowania oświadczeń bez zgody dyrekcji, nakaz posłuszeństwa wobec mianowanego redaktora, a na dokładkę ustne upomnienia. I taki to był dialog o „Dialogu”.

(Tomasz Miłkowski)

9 maja odbyło się najkrótsze posiedzenie Trybunału Konstytucyjnego w historii. Trwało zaledwie 37 sekund. Prezes Julia Przyłębska stwierdziła, że brakuje kworum do „pełnego składu”, który obecnie wynosi jedenaście osób – przybyło bowiem dziesięcioro sędziów, mimo że w pracy na miejscu znajdowało się piętnaścioro. Można powiedzieć, ze w zasadzie chodzi nie tyle o posiedzenie ile nie-posiedzenie, do którego w wyniku zbyt nikłej frekwencji nie doszło. Tymczasem rozgorzał spór o „pełny skład”, który obecnie partia rządząca proponuje określić jako posiedzenie z udziałem dziewięciorga sędziów, czyli tylu, ilu wymagano w obowiązującej wcześniej ustawie, przed zmianami po wyborach w roku 2015. Czyli: tam i z powrotem.
(Tomasz Miłkowski)

Wiktoria Tabak, laureatka Konkursu AICT im. Andrzeja Żurowskiego zaprasza do udziału w kolejnej (już dziesiątej), jubileuszowej edycji.

Minister edukacji i nauki, a więc z urzędu niejako oświecony i oświeceniu służący, skądinąd profesor Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, zapowiedział solennie, że nie będzie dawał pieniędzy naukowcom, którzy obrażają Polaków. Tym samym mianował się na stanowisko Nadzorcy Dobrego Imienia Polaków i przyznał prawo do oceny, kto się kwalifikuje, a kto nie, do przejścia egzaminu prawomyślności z polskości. Przy okazji zasugerował, że daje „ze swojego”, jakby fundusze na finansowanie nauki szły z jego prywatnej kieszeni.
Bardzo to niebezpieczne oświadczenie, zapowiadające wzmocnienie ideologicznego nadzoru nad badaniami naukowymi, mające wywołać efekt mrożący wśród kadry naukowej, która zachowuje niezależność, głucha na apele ministra i jego przełożonych.
(Tomasz Miłkowski)