Aktualności – wybrane, przydatne, interesujące

Po mrocznej niczym proroctwa Pytii delfickiej uchwale Państwowej Komisji Wyborczej zawisło pytanie, czy Minister Finansów wypłaci, czy nie wypłaci PIS-owi dotacji. Komisja wątłą większością głosów zaakceptowała postanowienie Izby Kontroli Nadzwyczajnej Sądu Najwyższego, która uznała, że PIS-owi pieniądze się należą. W tej samej jednak uchwale Komisja stwierdziła, że nie wie, czy Izba miała prawo w ogóle coś postanowić. To w istocie kompromitujące, bo prawo nie pozostawia miejsca na wątpliwości: skoro Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (a unijny oznacza, że również polski) orzekł, że Izba nie jest sądem, tym samym nie może w żadnej sprawie wyrokować. Członkowie Komisji Wyborczej złapali się we własne sidła.
(Tomasz Miłkowski)

W drugi dzień świąt w TOK FM ostrzegawcza rozmowa red. Jakuba Janiszewskiego z neurobiologiem dr. Pawłem Boguszewskim o naukowych oszustach. Trochę się z nimi ostatnio zżyliśmy przy okazji afery dyplomowej Collegium Humanum. Tym razem jednak chodziło o Francescę Gino z Uniwersytetu Harvarda, która zasłynęła twierdzeniem, że oszuści są ludźmi kreatywnymi, co poparła wątpliwymi badaniami empirycznymi. Teza niebezpieczna, bo mogłoby się okazać, że antyszczepionkowcy. płaskoziemcy, a nawet naciągacze na wnuczka czy policjanta są ludźmi godnymi podziwu. Na szczęście jej rewelacje stanęły nie tylko w ogniu krytyki, ale i zarzutów o nieuczciwość w badaniach. Strzeżmy się fałszywych proroków, w Nowy Rok nadchodzą stadami.
(Tomasz Miłkowski)

WESOŁYCH ŚWIĄT I SZCZĘŚLIWEGO NOWEGO ROKU
(kliknij „więcej”)

No i znów mamy święta. Jak od lat kłótliwe, ale pewnie przy stole swary ustaną albo pójdą na chwilę w kąt. W Polsce święta obchodzą niemal wszyscy, wierzący i niewierzący, a nawet zawołani ateusze jak ja. Taki mamy klimat. Lubimy pomyśleć, że warto się poprawić albo żeby coś się wokół poprawiło. Pewnie dlatego nieśmiertelna okazała się „Opowieść wigilijna” Dickensa. Podobno napisał ją w pośpiechu, aby spłacić długi karciane. Ale może to tylko plotka rozsiewana przez zazdrośników, którym nigdy nie udało się napisać czegoś tak celnie trafiającego do serc czytelników. Mimo że to literackie monidło, sentymentalna ramota. Ale jakże ponętne. Wesołych świąt!
(Tomasz Miłkowski)

Czy można zmieścić Polskę na jednym łóżku? Udało się to Joannie Szczepkowskiej w „Separatce”, którą wystawia na małej scenie warszawski Teatr Polski. W jej sztuce dwie pacjentki otrzymały przydział na jedno łóżko szpitalne. Personel umył ręce wobec tej pomyłki, zostawiając pacjentki samym sobie z ich kłopotem i innymi zmartwieniami. Nietrudno się domyślić, że wspomniane pacjentki: jedna o rodowodzie podziemno-opozycyjnym w wyciągniętym swetrze, nieco odklejona od rzeczywistości (Joanna Szczepkowska), druga wojująca zwolenniczka skrajnej prawicy, wyfiokowana, w wyprasowanym szlafroczku i sztywnej peruce (Dorota Landowska) popadną w sytuacyjny, a potem polityczny konflikt. Walkę toczą zażarcie jak w Sejmie, ale łóżko, czyli Polska uchodzi cało.
(Tomasz Miłkowski)