Aktualności – wybrane, przydatne, interesujące

Znana dziennikarka, „etatowa” bywalczyni towarzysząca wydarzeniom kulturalnym w Warszawie, po raz kolejny zachwyciła swoimi pracami plastycznymi, które Janina Tuora, kurator wystaw w CCC Mazurkas Travel nazwała „sztuką dekoracyjną”. Sama autorka zaprezentowanych prac nazwała swoją wystawę „Kreacją nieokiełznaną”, gromadząc na niej różnorodne prace – malarstwo, tkaniny I maski. Tkaniny zyskały sympatycznąnazwę już wcześniej jako „pleciugi” i prezentują się niezwykle dekoracyjnie.

Wielka majówka ma się ku końcowi: po wybuchu ciepła wkrótce się ochłodzi. Podobnie z polityką. Podczas majówki nastąpiło lekkie ocieplenie. Wprawdzie premier i prezydent się nie spotkali, ale bodaj pierwszy raz Głowa Państwa wystąpiła w sprawie Unii wyłącznie wychwalając i podziwiając, niejako pod prąd swoim obyczajom. Niechaj to jednak nikogo nie zmyli, bo przecież chłody nadciągają, podczas których zrobi się gorąco: bo wybory do Unii, bo wyborcy zniecierpliwieni, bo rolnicy rozczarowani, bo pigułka „po” wciąż niedostępna… Cóż, nikt nie obiecywał, że będzie łatwo, ale przykład warto brać z prof. Bodnara: lepiej działać wolniej, ale lepiej, niż na skróty i na chybcika.
(Tomasz Miłkowski)

Grupa dziennikarzy-członków SDRP Oddziału Warszawskiego wspólnie zwiedziła 24 kwietnia wystawę „Matejko nieznany” w Zamku Królewskim. O niecodziennej wystawie pisze Hanna Świeszczakowska:

Kalendarz wyborczy politycy ułożyli nam bez litości. Ledwo się oswoiliśmy z wynikami wyborów do Sejmu i przywykliśmy do etapu wielkich porządków podjętych przez nowy rząd, ledwo udało się wybrać włodarzy samorządowych, a już nadchodzi kampania do parlamentu europejskiego. Nie można narzekać na brak wrażeń, ale można przeoczyć ich kolejny etap.

Tymczasem wybory do parlamentu europejskiego są tej samej rangi jak te niedawne do rodzimego Sejmu. Używając i odmieniając przez wszystkie przypadki nazwę Unii Europejskiej, zapominamy, że to my sami, choć tylko w części, bo jej władze pochodzą od wszystkich obywatel Unii. Kogo zatem wybierzemy, taka okaże się orientacja polityczna Europy.
(Tomasz Miłkowski)

Nie pierwszy raz czuję się zrobiony w bambuko przez władzę; w zasadzie całe moje dorosłe życie tak się czułem. Ale teraz znów robi mnie w konia (po jakiemu bambuko znaczy koń?) władza, którą uważałem za jedyne remedium na PiS-owską smutę.

W tym roku przypada dwudziesta rocznica przyjęcia Polski do Unii Europejskiej. Z tego choćby powodu czerwcowe wybory do Europarlamentu powinny być świętowane jako szczególne święto eurodemokracji, w którym nasi przedstawiciele trafią do władz unijnych po to, by kontynuować pracę nad tym, co nas do tej Unii przyciągnęło – nad umocnieniem Polski w strukturze zachodniej Europy, nad pogłębieniem europejskiej integracji, bo jedynie ona zapewni nam dobre miejsce w historii, współczesności i przyszłości cywilizowanej części naszego kontynentu. Natomiast to, co obserwujemy na dwa miesiące przed europejskim głosowaniem powoduje, że w zasadzie przestaję się czuć euroentuzjastą. To znaczy – nadal czuję się Europejczykiem i od patrzenia na wschód dostaję heksenszusu. Ale obawiam się, że spoglądanie na Brukselę przez polską perspektywę (nie z polskiej perspektywy – perspektywa kiedyś oznaczała lunetę) powoduje, że obraz mam nie tylko niewyraźny, ale i zniekształcony.