SATYRYKON LEGNICA 2023 rys. Xiaoqiang Hao (Chiny)
Tadeusz Myślik
24 stycznia 2011
(14 IX 1928 – 11 I 2011)
Takim Go zapamiętam
Jeszcze wczoraj wieczorem z Nim rozmawiałam… umówiliśmy się na poranny telefon. Zadzwoniła żona…
Wydawało mi się, że znamy się „od zawsze”, a tak naprawdę przez wiele lat mijaliśmy się przy Foksal, w Warszawie, niekiedy w świecie. I dopiero, kiedy Tadeusz podjął się bardzo trudnego zadania – został sekretarzem generalnym Stowarzyszenia spotykaliśmy się niemal codziennie.
Był Przyjacielem wszystkich i całe życie pozostał wierny swoim ideałom. Wolał łączyć – nie dzielić. I wiele zrobił dla podzielonego środowiska dziennikarskiego w całej Polsce. Wszędzie Go było pełno – wszędzie zabierał głos w ważnych sprawach.
Był skarbnicą wiedzy, z której czerpaliśmy wszyscy. Obce Mu było uczucie zawiści, nienawiści. Bywało, że w wielu sprawach mieliśmy odmienne zdanie. Ale był otwarty na argumenty.
W ostatnim czasie nie czuł się najlepiej, ale nie poddawał się – pracował w domu, podejmując decyzje ważne dla Stowarzyszenia. Do 11 stycznia.
Jeszcze wczoraj z Nim rozmawiałam…
Barbara Janiszewska
Kiedy dowiedziałam się o Jego śmierci, próbowałam – wspólnie z Koleżankami – uporządkować biografię Tadeusza. Powstała z tego sucha informacja, ale „ku pamięci” przeczytajmy
11 stycznia niespodziewana śmierć zabrała redaktora Tadeusza Myślika. Był sekretarzem generalnym Stowarzyszenia Dziennikarzy RP. Był również członkiem Rady Programowej Polskiej Agencji Prasowej.
Dziennikarz, parlamentarzysta, dyplomata, społecznik.
Urodził się 14 września 1928 r. w Śniatynie (d. województwo stanisławowskie). Po ukończeniu Akademii Ekonomicznej w Krakowie rozpoczął pracę jako dziennikarz. Był cenionym publicystą, m.in. w „Tygodniku Powszechnym” (1957-1975), szefem krakowskiego oddziału „Słowa Powszechnego”. Był członkiem kolegium redakcyjnego i autorem w miesięczniku „Więź” (1958-1970). Jako komentator w Naczelnej Redakcji Publicystyki przez kilka lat pracował w I Programie Polskiego Radia (1975-1984). W tygodniku „Odrodzenie” był zastępcą redaktora naczelnego w latach 1983-1989.
Do końca aktywny zawodowo i społecznie. Stowarzyszenie Dziennikarzy RP wiele zawdzięcza Jego działalności dla środowiska. Jako sekretarz generalny SD RP aktywnie uczestniczył w pracach Międzynarodowej Federacji Dziennikarzy (IFJ) w Brukseli.
Wieloletni wiceprezes Polskiego Związku Katolicko-Społecznego, przewodniczący Oddziału Warszawskiego PZKS.
Przez całe życie był wierny swoim ideałom. Przez dwie kadencje był bezpartyjnym posłem jako przedstawiciel Klubu Inteligencji Katolickiej w klubie poselskim ZNAK. Kilka lat służył Polsce na placówkach dyplomatycznych.
Laureat wielu nagród dziennikarskich. Wielokrotnie odznaczany, m.in. Krzyżem Oficerskim i Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
