28. Kongres Międzynarodowej Federacji Dziennikarzy w Dublinie

Kongres był pod wieloma względami wyjątkowy. Nie tylko dlatego, że obok kolegów z niemal wszystkich europejskich krajów i całej Ameryki Łacińskiej obecna była praktycznie cała Afryka, Azja i Oceania, w tym przedstawiciele tak odległych i wydawałoby się egzotycznych z naszego punktu widzenia krajów jak Burundi, Lesotho,  Bahrain czy Haiti . Dlatego przede wszystkim, że okazało się, iż niezależnie od oczywistych różnic tak wiele nas łączy.

Różnice to często dramatyczna sytuacja dziennikarzy w Syrii, Somalii, Sudanie czy Pakistanie w porównaniu z trudnościami dnia codziennego ludzi komputera i pióra na północnej półkuli. My mamy problemy ze stałym zatrudnieniem, znalezieniem pracy, godziwymi warunkami. Oni  są niemal na co dzień zabijani lub ranieni gdy pełnią służbę informacji. Tym setkom zabitych w ostatnich latach dziennikarzy oddaliśmy hołd w marszu milczenia z czerwonym kwiatem w ręku głównymi ulicami Dublina przy całkowicie wstrzymanym ruchu. Im również poświęcono wiele rezolucji i uchwał w ostatnim dniu kongresu.

Ale były też rezolucje dotyczące tego, co wspólne: pogarszającym się warunkom pracy, naciskom  zewnętrznym, presji właścicieli, upadkowi mediów publicznych, by przywołać tylko tych kilka przykładów.

Klimat kongresu był przykładowy. I choć nie obeszło się bez pewnych napięć, jak choćby przy okazji wyboru nowego prezydenta FIJ, gdzie starli się dotychczasowy lider naszej organizacji Jim Boumelha z Wielkiej Brytanii  (ostatecznie pozostał na stanowisku) i jego konkurent Philippe Leruth z Belgii (minimalnie przegrał, choć niektórzy kontestowali prawidłowy z punktu widzenia prawnego przebieg głosowania), to w sumie prawie wszyscy wyjeżdżali z Dublina zadowoleni. Trudno było zresztą nie ulec  czarowi  miasta w którym wyrośli tacy mistrzowie pióra jak  James Joyce, Yeats, George Bernard Shaw czy Samuel Beckett.

Polskie dziennikarstwo reprezentowało zgodnie dwoje delegatów: Agnieszka Romaszewska – Guzy  z SDP oraz piszący tę notkę z SDRP. Jak i inni, będziemy miło wspominali te kilka dni w Irlandii,

Andrzej Bilik