Spotkanie z „Zakochanym pielgrzymem”

Zachętą do jej lektury jest z pewnością nota wydawcy, w której czytamy: „Zastanawiano się nieraz, kim Bogusław Kierc jest przede wszystkim: poetą czy aktorem? A może w jeszcze większym stopniu urodzonym pedagogiem? Jednak swoją biografią artystyczną Bogusław Kierc zaświadcza, że takie pytania i podziały nie mają większego sensu – jedyność, pojedyńczość Kierca polega na integralności tych trzech fundamentalnych nurtów twórczości, jego sztuki życia. Potwierdza to w tej książeczce Tomasz Miłkowski, który ukazuje drogę artysty, jaka prowadziła do jego indywidualnego, oryginalnego teatru, będącego znakiem osobowości artysty, do jego samo gry”.
Pierwszą część książki wypełnia biografia Bogusław Kierca, który przyszedł na świat w rodzinie teatromanów 22 stycznia roku 1943. W barwnej opowieści autor przedstawia rodzinne gniazdo artysty w Bielsku Białej, jego fascynacje malowaniem, scenografią, doświadczenia teatralne i literackie. W drugiej części przedstawia analizę myśli teatralnej Kierca, ze szczególnym uwzględnieniem teatru jednego aktora. W części trzeciej opisuje i ocenia jego monodramy – od debiutanckiego monodramu „Śmieszni z gniewu, a z bólu tak bliscy” po samogrę „Manatki”. Dopiero lektura całego „Zakochanego pielgrzyma…” utwierdza nas w przekonaniu, jak odrębnym i oryginalnym zjawiskiem w historii teatru jednego aktora jest twórczość Bogusława Kierca.
To nie tylko aktor – to aktor, reżyser, pedagog, poeta, krytyk literacki, wydawca, dramaturg, scenarzysta. Po ukończeniu krakowskiej PWST od roku 1967 – z przerwami na pracę w teatrach Rzeszowa, Zielonej Góry i Wałbrzycha – związany z Wrocławskim Teatrem Współczesnym; w latach 1990-92 dyrektor artystyczny Teatru Współczesnego w Szczecinie. Od 1998 roku współpracuje z Teatrem Logos przy Kościele Rektoralnym Środowisk Twórczych w Łodzi. Wydał ponad 20 tomików poezji.
W teatrze jednego aktora debiutował spektaklem opartym na poezji Juliana Przybosia „Śmieszni z gniewu, a z bólu tak bliscy” (1972), Przybosiowi poświęcił też spektakl „Wzniosły upadek anioła” (1991). Zrealizował także autorskie monodramy „Zaskroniec” (2003) i „Manatki” (2013), a także spektakle jednoosobowe na podstawie poezji Adama Mickiewicza – „Z Tobą ja gadam” (1987), „Mój trup” (2008).
Na koniec spróbujmy wyjaśnić, dlaczego „pielgrzym”. Otóż Kierc przyznaje, że pierwsza lektura „Bram raju” Andrzejewskiego „pozostawiła w nim niezatarte ślady”. Wprawdzie nie widział monodramu Danuty Michałowskiej, swojej ukochanej profesor, ale po latach powrócił do tekstu za sprawą Pawła Passiniego. W spektaklu gra rolę spowiednika. I jak napisał autor książki: „ Spowiednik w „Bramach raju” nie poszedł dalej. Ale jego kreator, Zakochany Pielgrzym nie poniechał wędrówki”. We Wrocławiu autor będzie towarzyszył bohaterowi „Zakochanego pielgrzyma…”, a spotkanie poprzedzi premiera spektaklu w wykonaniu Bogusława Kierca „To wszystko”. Będzie w nim współczesnym pustelnikiem, dręczonym pokusami i porywanym przez zachwycenia, uświęcającym się i trywialnym. Ustawicznie zakochanym.

Tomasz Miłkowski, członek Stowarzyszenia Dziennikarzy RP, od 2000 roku przewodniczy polskiej sekcji Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Teatralnych (AICT/IACT). Krytyk teatralny i literacki, autor kilkunastu książek edukacyjnych, m.in. „Praktycznego słownika terminów literackich” (1995), „Szkolnego słownika teatralnego” (2000), „Leksykonu dzieł i tematów literatury powszechnej” (2002). Redaktor naczelny kwartalnika internetowego „Yorick”, stale współpracuje z tygodnikiem „Przegląd” i miesięcznikiem „Stolica”. W Akademii Teatralnej prowadzi zajęcia z pisania o teatrze. Od czterdziestu lat związany z ruchem teatrów jednego aktora.
Na wrocławskie spotkania przyjedzie z Pekinu, w którym odbywa się światowy kongres AICT. Redaktor Miłkowski jest od 2003 roku członkiem Komitetu Wykonawczego tej organizacji, a od 2012 jej wiceprzewodniczącym.
(baj)