Stowarzyszenie Dziennikarzy Rzeczypospolitej Polskiej

Byliśmy, polecamy otwartą właśnie wystawę Autoportrety w Muzeum Narodowym w Warszawie, która potrafi zupełnie przewrócić dotychczasowe pojmowanie tego gatunku sztuki.

Teatr Studio zaprasza 27 marca, godz. 18:00, wstęp wolny. Zbiórka o godz. 17:50 przed Teatrem Lalka.
Park Świętokrzyski / foyer teatru

„Kiedy się urodziłem, brat mojej matki, który był wojskowym, zasadził za domem cztery jesiony. Rosły ze mną. Wyrosły olbrzymie. Kilka lat temu przez Pilzno przeszła nawałnica, która narobiła wiele szkód. Mimo to jesiony nie zostały naruszone, jednak w mieście została atmosfera strachu, że to się może powtórzyć i namówiono moja siostrę, aby jesiony ścięła. Uległa. Kiedy mnie zawiadomiła, powiedziałam, że czuję, jakby mi nogę albo rękę odjęła. Zdecydowałem, że drzewa nie mogą opuścić tego domu, chociaż były już ścięte…”
— Stanisław Brudny w rozmowie z Remigiuszem Grzelą, „To, co najważniejsze”, 2015

W Międzynarodowy Dzień Teatru chcemy wspólnie uczcić pamięć Stanisława Brudnego. Spotkanie rozpoczniemy w Parku Świętokrzyskim (przed Teatrem Lalka), gdzie posadzimy jesion – ulubione drzewo Stasia, symbol jego niezwykłej osobowości i trwałego śladu, jaki pozostawił w naszych sercach.Następnie przeniesiemy się do foyer teatru, gdzie podczas wieczoru wspomnień, prowadzonego przez Remigiusza Grzelę, przywołamy jego dorobek, słowa, anegdoty i wspólne chwile.
Zapraszamy wszystkich, którzy chcieliby podzielić się swoimi wspomnieniami o Stanisławie Brudnym.

Zakończyliśmy edycję 118. numeru „Yoricka” (luty 2025), magazynu internetowego Klubu Krytyki Teatralnej SDRP/ polskiej sekcji AICT.

Dzisiaj, trochę prywaty. Otóż zgubiłem ważne dokumenty. To zawsze kłopot, mitręga biurokratyczna i nerwy. Nie, nie proszę o pomoc. Zguba się znalazła. To znaczy ktoś znalazł, a nawet nie wiem kto, i pofatygował się, aby wrzucić znalezisko do mojej skrzynki pocztowej. Właśnie zdążyłem już przygotować pakiet stosownych zaświadczeń i załączników, zanim otworzyłem skrzynkę i odkryłem wewnątrz ku memu zdziwieniu nienaruszony pakiet dokumentów. Poczułem u ramion skrzydła, a czas stracony na wypisywanie wniosków i uzasadnień uznałem za należną pokutę. Ale przede wszystkim ogarnęła mnie niewyobrażalna wdzięczność dla osoby, która postąpiła tak bezinteresownie i życzliwie. A więc jeszcze nie wyginęła empatia na świecie.
(Tomasz Miłkowski)

Pani Joanna Węgrzyniak od wielu lat kierująca Biurem Oddziału Warszawskiego SDRP ze względów osobistych zakończyła tę owocną współpracę. Zarząd Oddziału wyraził pani Joannie podziękowania za pracę, przyznał skromną nagrodę, a przewodniczący Zarządu wręczył jej dziękczynny adres.

Obowiązki Pani Joanny przejęła pani Izabela Witkowska-Martynowicz, którą serdecznie witamy w naszym gronie.
Pani Joanna Węgrzyniak nadal prowadzić będzie Biuro Zarządu Głównego SDRP. Poniżej publikujemy list z podziękowaniami skierowany do pani Joanny Węgrzyniak przez Zarząd Oddziału Warszawskiego SDRP. Wszelkiej pomyślności, pani Joanno!